elementami zbioru
Encyklopedia PWN
mat. niezerowy, nieodwracalny element p pierścienia R z jedynką (albo półgrupy z jedynką), taki, że dla dowolnych a, b z R równość p = ab implikuje, że a jest jednostką lub b jest jednostką w R (element u ∈ R nazywa się jednostką, gdy u–1 ∈ R);
metoda dowodzenia twierdzeń matematycznych;
mat. jedno z centralnych pojęć całej matematyki, w szczególności analizy matematycznej, ale także innych działów, m.in. topologii i teorii mnogości;
grupa
mat. zbiór G dowolnych elementów a, b, c, wraz z działaniem ∘, które każdej uporządkowanej parze elementów a, b zbioru G przyporządkowuje jakiś element c z tego zbioru i takie, że są spełnione następujące aksjomaty: 1) a ∘ (b ∘ c) = (a ∘ b) ∘ c (prawo łączności); 2) w zbiorze G istnieje element e, taki że a ∘ e = e ∘ a = a dla każdego elementu a ze zbioru G; element e nazywa się elementem neutralnym lub jedynką; 3) dla każdego elementu a ze zbioru G istnieje w tym zbiorze element f, taki że a ∘ f = f ∘ a = e (odwrotność elementu a).
[niem.],
